Wsparcie dla dorosłych dzieci alkoholików.

„Mó­wi się, że głó­wny po­kój w do­mu ro­dzi­ny do­tknię­tej al­ko­ho­liz­mem za­jmo­wa­ny jest przez hi­po­po­ta­ma, któ­re­go istnie­niu wszys­cy sta­now­czo za­prze­cza­ją. W ro­dzi­nie usta­lo­ne zo­sta­ją trzy pod­sta­wo­we re­gu­ły, któ­rych prze­strze­ga­nie sta­je się ży­cio­wą ko­nie­czno­ścią: Nic nie mó­wić! Ni­cze­go nie od­czu­wać! Ni­ko­mu nie ufać! Mil­cząc, zo­sta­wia się hi­po­po­ta­ma w spo­ko­ju, a ele­men­tem te­go mil­cze­nia jest uda­wa­nie, że wszy­stko jest w po­rząd­ku. Wia­do­mo, że dzie­ci w ro­dzi­nach al­ko­ho­li­ków, mi­mo fa­tal­ne­go trak­to­wa­nia, by­wa­ją zwyk­le bar­dzo lo­jal­ne wo­bec ro­dzi­ców…”
”Wsparcie dla dorosłych dzieci alkoholików. Hipopotam w pokoju stołowym.”, Tommy Hellsten

Myślę, że ta książka jest trudna, ale do bólu prawdziwa i to jest jej niepodważalny walor. Tytuł wskazuje, że jest skierowana do osób wychowujących się w rodzinie z problemem alkoholizmu u rodziców, ale to książka poświęcona przede wszystkim aspektowi uzależnienia oraz współuzależnienia. Autor pochyla się nad wpływem uzależnień w różnych postaciach na system rodzinny oraz na najwrażliwszą jednostkę – dziecko. Wychowywanie w rodzinie z problemem uzależnienia wpływa, że dziecko niejako pozbawione jest dzieciństwa. Role w rodzinie zostają odwrócone. Nieraz dziecko czuję się nad wyraz mocno odpowiedzialne i przejmuje na swoje dziecięce barki dorosłe sprawy nieradzących sobie rodziców. Nieobecność emocjonalna czy fizyczna rodzica pochłoniętego swoim uzależnieniem wpływa, że potrzeby dziecka są zaniedbywane i czuje się ono niewidoczne. Brak rodzica, który odzwierciedlałby emocjonalne stany dziecka – poświęcając im uwagę, nazywając oraz pomagając regulować – doprowadza, że dziecko nie może swobodnie budować swojej tożsamości. W zamian za to buduje swoje ”ja” na fundamentach współuzależnienia, co manifestuje się poprzez brak ufności, przymusową kontrolę, słabe odczuwanie własnego ja, wysoką podatność na sterowanie z zewnątrz czy koncentracją na zaspokajaniu potrzeb innych zamiast swoich.
Muszę przyznać, że ta książka jest mocno wglądowa w problematykę uzależnia oraz współuzależnienia w rodzinie. Dogłębnie ukazuje prawdę – destrukcyjne oddziaływanie uzależnień na rodzinę i dzieci, ale robi to również w bardzo czuły sposób. Autor mocno empatyzuje z czytelnikiem. Dobitnie uświadamia, ale też nawołuje do pracy nad uwolnieniem się od przeszłości – nawiązania kontaktu z trudnymi przeżyciami. Ponowne przeżycie, refleksja, zrozumienie i wybaczenie to jedyna słuszna droga do pożegnania się z trudnym dzieciństwem.
A Wydawnictwo Feeria bardzo dziękuję za tę mądrą książkę!

Sylwia Świstak, psycholog-coach